persbericht: Meisjes van Nu

Hilde Goossens

Uit het juryrapport van Foto Nationaal: “…De kinderen zijn gefotografeerd op een magisch moment: nog in de wereld van de onschuld, maar op weg naar een meer bedreigende wereld. De fotografe combineert tederheid en afstandelijkheid op subtiele wijze. Uit de foto’s blijkt hoe mooi bevroren momenten kunnen zijn…” De meisjes houden zich staande voor het oog van de camera. Tijdens deze confrontatie stralen ze enerzijds het onbevangen kinderlijke en anderzijds het zelfbewuste vrouwelijke uit. De onschuld van de meisjes lijkt op het spel te staan. In de portretten staat zo’n meisje ineens als voorbeeld voor alle eigentijdse meisjes.

Na haar opleiding Beeldende Kunst en Vormgeving aan de Hogeschool Gelderland investeert Hilde Goossens (Gemert, 1963) veel in de ontwikkeling van haar autonome werk. De laatste jaren fotografeert ze voornamelijk meisjes uit haar eigen omgeving. De fotografe vindt het een uitdaging om bij de gewone, alledaagse activiteiten van de meisjes aanwezig te zijn en vervolgens van een schijnbaar vluchtig moment, een bijzonder beeld te maken. Haar foto’s bevatten een diepere betekenis: een optelsom van elementen, die samenvallen in een magisch moment. Een houding, een beweging, een oogopslag, een mysterieuze spanning tussen het meisje en haar omgeving: dit alles kan zo’n moment een verheven sfeer geven.

Hilde maakt gebruik van de middenformaatcamera en flitst haar onderwerp in. Dit doet ze om alle aandacht op de kwetsbaarheid en het spel van de meisjes te vestigen en om de dreigende, mindere veilige sfeer van de omgeving te versterken. Fictie en werkelijkheid lopen door elkaar heen. Het is alsof ze op de drempel van een nieuwe, nog onbekende wereld staan. Wat zal de toekomst brengen?

De zorgvuldige voorbereiding, strakke regie, enscenering, en haar vermogen om zich in te leven in de kinderwereld zijn belangrijke kenmerken van haar werk. Herinnering aan haar eigen jeugd op het platteland in Oost-Brabant helpt hierbij. Er wordt niet gesneden in haar opnamen, de kadrering is erg nauwkeurig. Ze zit boven op haar onderwerp en maakt deel uit van het spel. Met veel zorg worden de negatieven afgedrukt en afgewerkt in de donkere kamer zonder gebruik te maken van digitale technieken.

persbericht: Nobody really has a Home

IZAAK P SLAGT in FotoExpo 202:

NOBODY REALLY HAS A HOME

Izaak P Slagt is terug in FotoExpo 202 in Amersfoort met zijn expositie Nobody Really Has A Home. Zijn donkere expressieve werken lieten in 2003 een diepe indruk achter bij veel bezoekers van FotoExpo202 en ook dit keer is er zeer expressief werk te zien. De expositie vindt plaats van

12 januari t/m 9 februari 2008.

Sinds 2003 heeft Slagt niet stilgezeten. In 2004 fotografeerde hij 42 moeders met hun kind aan de borst. Dit unieke project “The Bond”, ademde de innige band tussen moeder en kind. Hij exposeerde in Italië, Spanje, Servië en Montenegro, Engeland en ook diverse keren in Nederland, waaronder met “The Bond” in het Slotervaart Ziekenhuis in Amsterdam. Daarnaast is werk van hem gepubliceerd in boeken, popmagazines, op cd/dvd van artiesten, in studentenmagazines en op vele websites, waaronder de website van Nederlands recordhouder op de marathon Kamiel Maase, na een fotoserie over de Marathon van Amsterdam.

Met “Nobody Really Has A Home” toont Slagt ook zeer krachtige werken, maar dit keer bestaat de helft uit landschappen die hij fotografeerde tijdens de reis met zijn vrouw door de Verenigde Staten in September/Oktober 2006. “Dat het landschap model kan zijn voor wat ik zie en voel in dit leven, bewijzen deze werken. Vooral het eindeloze doodse en de bijna pijnlijke droogte van Death Valley, greep me enorm aan tijdens onze reis”, aldus Slagt. “Ook Het Landschap kan spreken en een spiegel zijn voor het leven, in mijn geval vaak de donkere kant van het leven”. Bijna al dit werk zal dan ook in puur zwart/wit zijn…donker, hard en aangrijpend.

Naast de landschappen zijn ook diverse mensen weer model geweest:

Als eerste is er een wand met 3 speciaal ingelijste werken uit mijn “Hollow” serie, harde heftige werken waarin de modellen een wat cynische kijk op het leven tonen.

Daarnaast een muur met vaak kwetsbare portretten waarin Slagt het diepste uit het model naar boven weet te halen.

Tot slot is daar de laatste wand, met enkele “naakten”, portretten en een indringend zelfportret.

Alles bij elkaar een gevarieërde expositie met de diepe expressie en kwetsbaarheid van landschap en mens.

Slagt: “ik hou van mensen en vind het geweldig ze te fotograferen. Maakt nauwelijks uit wie. Er huist zoveel kracht en schoonheid in mensen en helaas zien de meesten dat zelf niet, omdat de media hen voorhouden dat ze niet mooi zijn. Mensen zien vetrandjes, te grote of te kleine borsten, rimpels, of vlekjes op hun huid, terwijl mijn werk toont hoeveel kracht er in hen huist. Het is de rode draad door mijn werk. Schoonheid is veel meer dan eruit zien als wat de media ons laten zien als schoonheid. Die glossy schoonheid is in mijn ogen een leugen en vernietigt de werkelijke essentie van mens zijn. Gelukkig lukt het me om met mijn camera het tegendeel te bewijzen.”

De opening van de expositie is zaterdag 12 januari om 15.30 uur.

Openingstijden: vrijdag 13.00-17.00 uur en zaterdag 13.00-17.00 uur.

FotoExpo202 bevindt aan de stadsring 202 in de Amiticia Art Avenue (naar beneden bij de Kei, of bij de Swoopy)