Fotograaf Paolo Gant (1962)
Paolo Gant is geboren en getogen in Venetië, een van de meest gefotografeerde steden van de wereld. Als je elke dag mensen ziet rondlopen met een fototoestel wil je, vroeg of laat, ook gaan fotograferen. Dat gebeurde dan ook toen zijn vader voor Paolo een eerste spiegelreflexcamera kocht waarmee hij voor het eerst scherpe foto’s kon maken.
De echte liefde voor fotografie begon toen een medestudent van het Kunstlyceum de magie van de donkere kamer aan Paolo openbaarde; het hele proces van ‘idee’ naar afdruk. Met het eerste geld dat hij verdiende met zomerbaantjes, en later als officier in het leger, kon Paolo uiteindelijk zijn eigen fototoestellen kopen om zo zijn vaardigheden te oefenen en te vervolmaken.
Terwijl hij in 1985 wachtte op zijn toelatingsexamen voor de Kunstacademie in Venetië, reageerde Paolo op een advertentie in een lokaal dagblad: persfotograaf gezocht! Hij kon meteen beginnen bij “Il Gazzettino”. De parttime baan werd als snel fulltime, en zo legde Paolo voor de krant allerlei nieuwsfeiten in de stad en de omliggende provincie vast met zijn camera’s. Voor een studie aan de Kunstacademie was gewoon geen tijd.
In de vijf jaren die volgden fotografeerde Paolo alles wat voor en langs zijn lens kwam; van politiek tot sport, zowel alledaags nieuws als festivals. Regelmatig kon hij ’s avonds, op de valreep, nog een jazz- of popconcert vastleggen als mooie afsluiter van de dag. De foto’s van deze concerten waren meestal niet nodig voor de volgende dag-editie, dus was er minder stress en meer tijd voor uitgebreidere reportages.
Er waren destijds minder of geen restricties om tijdens optredens te fotograferen en dus kon Paolo vrijer zijn gang gaan en meer creativiteit in zijn foto’s leggen: een paar scherpe foto’s voor de krant was voldoende, de rest was voor zijn eigen archief. In de clubs en theaters in Mestre – een deelgemeente van Venetië op het vasteland waar hij toen woonde – kwamen vanwege de goede bereikbaarheid regelmatig grote jazzartiesten optreden. Van Miles Davis tot Jaco Pastorius, van Dizzie Gillespie tot Sonny Rollins.
De Amerikaanse trompettist Chet Baker was ook regelmatig in de buurt voor een optreden. Italië was een tijdje zijn tweede thuisland geweest. In maart 1988 stond een optreden van Chet op het programma in Teatro alla Giustizia, een klein podium in een afgedankte loods van de spoorwegen vlakbij het station van Mestre. Paolo had die avond geen opdrachten en besloot met een vriend een kijkje te gaan nemen naar deze gevallen ster. Hij kende het gezicht van Chet alleen van een foto op een LP-hoes van Elvis Costello waarop hij een hele mooie trompetsolo speelde in het nummer Shipbuilding. Het fotogenieke en getekende gelaat van Chet Baker vond Paolo zeer interessant. Zittend op de grond tussen Chet en het publiek (er was geen verhoogd podium) moest Paolo een groothoeklens gebruiken om hem helemaal op de foto te krijgen. Het leek Chet niets te kunnen schelen dat Paolo letterlijk ‘aan zijn voeten’ zat en zo stil mogelijk probeerde te werken om de betoverende magie van het breekbare spel van Chet niet te verstoren. Het zou Chet Baker’s laatste optreden zijn in Mestre, want 6 weken later bereikte Paolo het trieste bericht dat Chet in Amsterdam was overleden. Een van Paolo’s foto’s verscheen in de krant bij de berichtgeving van dat overlijden.
In 1990 verhuisde Paolo naar Nederland waar hij zijn carrière als fotograaf met wisselend succes voortzette. Om in zijn onderhoud te kunnen voorzien verrichtte Paolo naast foto-opdrachten ook andere werkzaamheden die langzamerhand de overhand kregen. Sinds 1995 is Paolo niet meer actief als beroepsfotograaf maar werkt hij fulltime in de grafische industrie in Nederland. Het fotograferen van jazzconcerten is nu zijn liefhebberij.
Toen Paolo in een artikel las over een aanstaande publicatie van een biografie van Chet Baker geschreven door Jeroen de Valk, zocht hij contact met de schrijver. Dat resulteerde erin dat een van de foto’s van Chet, genomen op die speciale avond in Teatro alla Giustizia in Mestre, al jaren op de cover prijkt van de biografie van Chet Baker, die ook in het Engels, Duits en Japans is verschenen.
Door deze opdracht kwam Paolo in contact met Kees Koedam, curator van de foto-exposities bij o.a. Jazzclub Mahogany Hall in Edam. Koedam zorgde ervoor dat Paolo zijn fotowerk op diverse locaties en bij verschillende evenementen kon exposeren. De Chet Bakers foto’s van Paolo hebben daardoor een zekere bekendheid gekregen en worden regelmatig gebruikt in verschillende media. De foto van Chet Baker op de poster, flyers en festivalgids van Red Light Jazz 2014 is bijvoorbeeld gemaakt door Paolo Gant.
Vanaf vrijdag 21 maart 2025 tot en met vrijdag 16 mei 2025 vindt in De Observant de expositie Jazz For The Eyes van Paolo plaats. Binnen wordt een selectie van zijn Chet Baker-foto’s tentoongesteld, terwijl op de binnenplaats een deel van zijn jazzfoto’s te zien is.
Op vrijdag 21 maart vindt vanaf 17:00 uur de opening plaats, waarbij Jeroen van de Valk (auteur van de biografie over Chet Baker) een interview zal afnemen met Paolo Gant.
